Maanden had ik aan mijn bedrijfsplan gewerkt, ik had alles tot in de puntjes uitgezocht, contact gehad met verschillende instanties, juridisch advies ingewonnen en alles uitgeschreven, precies zoals ik dacht dat ik het zou gaan doen. Schrijven en opnieuw herschrijven. Het leek net of ik een scriptie schreef. Ik was er helemaal door in beslag genomen voor de duur van toch zo’n 6 maanden. Wat een bevalling!
Stiekem een beetje trots presenteerde ik het dan nu eindelijk bij de gemeente.
Vanuit de gemeente kwam er een BIBOB onderzoek en uitgebreid werd mijn plan gecheckt op alle criteria. Leges en kosten van het BIBOB onderzoek moest ik vooraf betalen, ongeacht of je de vergunning verleend krijgt. En in mijn geval liep dat behoorlijk in de papieren…
Maar dan nu ein-de-lijk. De vergunning is binnen! YES. Na lang wachten op het bericht van de gemeente was mijn vergunning toch na 4 maanden goedgekeurd.
De eerste keer dat ik gecontroleerd werd op een vergunning.
Later die week zou ik een date hebben met een man in het Campanile hotel. Hij belde keurig op tijd en ging akkoord met al mijn voorwaarden. Hij klonk als een doodnormale Nederlandse man en ik reed dan ook nietsvermoedend naar de afspraak toe.
Om 8 uur klopte ik op de hotelkamer en daar stond hij dan. Ik stelde mijzelf voor en stapte de hotelkamer binnen. Hij deed de deur achter mij dicht.
Twee stappen kon ik doen…
Ik stond midden in de kamer toen er twee vrouwen uit het toilet kwamen lopen. Beide bewapend!
“Ja wij zijn van de politie”
Ik schrok zo dat ik mijn handen in de lucht deed en riep “Ik heb een vergunning hoor”
“O” was het antwoord.
Direct daarna moest ik mijn ID-kaart laten zien en werd er telefonisch gecheckt bij de meldkamer of mijn vergunning daadwerkelijk wel in orde was. Gelukkig had ik mijn vergunning ingescand en in de cloud gezet. Ik kon zo bij al mijn gegevens. Vijftien minuten later stond ik weer buiten. Uiteraard zonder betaling. Maar ook zonder een boete die toch al snel kan oplopen tot €10.000,- stond ik weer buiten.
